Чаму арганізацыі лічаць важным падпісаць Мемарандум аб далучэнні да Канвенцыі аб правах інвалідаў, разважаюць прадстаўнікі грамадскай супольнасці.
Старшыня Lawtrend: “Мемарандум – грамадзянская пазіцыя”
“Канвенцыя па правах інвалідаў, на мой погляд, мусіла быць падпісаная Беларуссю ўжо даўно”, – кажа юрыст і праваабаронца, старшыня праўлення Цэнтра прававой трансфармацыі Lawtrend Алена Танкачова.
На яе думку, калі дзяржава не робіць дастаткова для гуманізацыі сферы правоў людзей з інваліднасцю, для павышэння стандартаў і наяўнасці магчымасцей разгляду спрэчак у судзе, то “грамадскія арганізацыі, грамадскі сектар і грамадзяне мусяць выказаць стаўленне да гэтага. Мемарандум, на мой погляд, – гэта менавіта грамадзянская пазіцыя. Мы са свайго боку гатовыя ўзяць на сябе адказнасць за павышэнне стандартаў і патрабуем гэта ад беларускай дзяржавы”.
Асноўны матыў падпісання Мемарандума арганізацыяй таксама – паказаць сваю прыхільнасць мэтам Канвенцыі.
– Мы праваабарончая арганізацыя, якая займаецца правамі чалавека і якая актыўна выкарыстоўвае міжнародны механізм іх абароны, – кажа Алена. – Мы канстатуем: па цэлым блоку сацыяльных і сацыяльна-палітычных пытанняў прагрэс у краінах пост-савецкай прасторы не мог бы быць дасягнуты, калі б краіны не з’яўляліся ўдзельніцамі міжнародных пагадненняў.
На думку прадстаўніка Lawtrend, амаль ні па адной справе, якія тычацца дыскрымінацыі ў адносінах людей з інваліднасцю, беларуская судовая сістэма не заняла зразумелую пазіцыю. Панятак дыскрымінацыі надзвычай цяжка працуе ў беларускай судовай сістэме. Пры такой сітуацыі можа з’явіцца шмат зваротаў у міжнародны орган, але з іншага боку, менавіта гэта можа запавольваць падпісанне Беларуссю Канвенцыі:
“Урад разумее, што ў нейкі момант нам давядзецца быць больш адкрытымі і адказнымі. Тады ўжо міжнародная супольнасць будзе даводзіць да Беларусі патрабаванні свае патрабаванні”.
Прадстаўнік арганізацыі “Дзеці. Аўтызм. Бацькі”: “Усім важна мець аднолькавыя правы”
– Падпісанне Мемарандума – гэта, у першую чаргу, знак адносінаў да сітуацыі, у якой знаходзяцца ўсе людзі з інваліднасцю Беларусі, – кажа кіраўнік міжнароднай дабрачыннай арганізацыі “Дзеці. Аўтызм. Бацькі” Таццяна Якаўлева. – Мы хочам зразумелых і, урэшце, рэальна дзейсных заканадаўчых крокаў ад урада. Мы жадаем быць годнай часткай цывілізаванага свету.
Суразмоўца лічыць, што на выбудоўванне сістэмы новых сацыяльных стасункаў спатрэбіцца нямала часу, але ў краіне ёсць шанец ісці ў патрэбным кірунку.
– З’явяцца большыя магчымасці ўзаемадзеяння з дзяржструктурамі. Сёння сітуацыю мы ацэньваем як сітуацыю агульнай псіхалагічнай трансфармацыі сацыяльнай свядомасці,таму чакаем новых магчымасцей, – так Таццяна ацэньвае вынікі магчымага падпісання Канвенцыі
Таццяна напрамую кантактуе з мэтавай аўдыторыяй Канвенцыі і адзначае праблематычнасць сітуацыі:
“Цяжка жыць з дыягназам “аўтызм”: тут і непрыняцце грамадствам, і магчымасць навучання нароўне з іншымі ад дзіцячага садка да вну, пытанні працаўладкавання і самастойнага пражывання, рэальнай сацыяльнай падтрымкі з улікам індывідуальных патрэбаў. І зноў мы кажам аб праве быць нароўне з іншымі грамадзянамі”.
Беларуская, як і міжнародная супольнасць, не мае іншых прававых варыянтаў: нам неабходна пачынаць рабіць граматныя і мэтанакіраваныя крокі, цягнуцца за краінамі, якія ўо падпісалі Канвенцыю, подсумоўвае прадстаўнік НДА.
Жадаеце далучацца? Тут (калі вы жадаеце падпісаць Мемарандум асабіста) ці тут (калі прадстаўляеце думку ўсёй арганізацыі).
